Voor de rubriek ‘Spotlight On’ interviewen wij periodiek een lid van het Atelier Néerlandais. Dit keer praten we met Reyn Ouwehand, beter bekend als REYN. Deze muzikale duizendpoot gaf kortgeleden het eerste live concert ooit op onze nieuwe locatie op de Avenue Victoria. We vragen hem waarom hij naar Parijs is gekomen en hoe een week in het leven van deze pianist, composer, producer en mixing engineer eruitziet.
Leuk je te ontmoeten, REYN. We zitten nu op de nieuwe locatie van het AN waar we niet lang geleden zijn ingetrokken, maar jij hebt hier al een première mogelijk gemaakt! Twee weken geleden speelde je hier het eerste live concert ooit op deze locatie van het AN. Hoe kijk je terug op dat optreden?
Goed, het was mooi, zowel qua setting als akoestiek. Ik herinner me dat er op de vorige locatie veel staande golven waren en dat de communicatie daar wat akoestiek betreft best wel lastig was. Hier klinkt het fantastisch! Het programma paste goed in de ruimte omdat het kamermuziek was, ook fijn voor de buren dat het ensemble alleen uit cello en piano bestond.
De setting was ook prachtig omdat we Stijn Elshuis’ werk als backdrop mochten gebruiken, dat werkte uiteindelijk ook goed voor de akoestiek. Al met al een mooie avond.
Fijn. Reyn, jij bent naast pianist ook componist, producer, mix-engineer… Hoe ziet een gemiddelde werkweek er voor jou uit?
Vroeger heel anders dan nu, sinds ik in Parijs woon. In Nederland heb ik een kerk waar ik mijn studio in heb gebouwd, daar was ik vroeger elke dag platen aan het produceren. Sinds twintig jaar krijg ik steeds meer werk in Frankrijk en tegenwoordig ben ik veel meer met mijn eigen werk bezig en probeer ik dat te prioriteren. Ik voel me thuis in Parijs thuis en al mijn werk heeft zich nu eigenlijk hierheen verplaatst.
Hoe komt het dat je je in Parijs zo thuis voelt?
De energie van de stad, de mensen en zelfs de Haussmanniaanse stijl laten me hier thuis voelen. De mensen zijn gecultiveerd en de historie van de muziek is hier nog voelbaar. Ik ben gek van Ravel, Debussy en Stravinsky… Deze week ben ik van plan naar het graf van Erik Satie te gaan, daarvoor naar het graf van Satie en afgelopen week heb ik het geboortehuis van Debussy opgezocht. Ik weet eigenlijk niet waarom maar ik vind het toch mooi dat al die historie hier ligt en om me daar als muzikant onderdeel van te voelen. Ik heb hier inmiddels ook al een aardig netwerk opgebouwd van muzikanten die me inspireren en uitdagen. Daarnaast lukt het me hier in mijn appartementje ook heel goed om te focussen. Het is haast alsof ik hier minder afleiding heb, wat misschien raar klinkt. Mijn leven voelt hier simpeler in vergelijking met mijn leven in Nederland, waar ik een kerk run die onderhoud behoeft etc.
Dat kan ik begrijpen. Even een stapje terug. Hoe ben je in Nederland met muziek begonnen?
Vroeger maakte ik muziek voor computerspelletjes voor onder andere de Commodore 64 (computer, red.). Mijn muziek werd eigenlijk heel goed ontvangen en ik werd zelfs gevraagd door mensen uit het buitenland of ik muziek wilde maken voor hun spellen. Ik was pas 16 toen ik al naar Londen vertrok voor een opdracht. In die tijd zag mijn moeder een advertentie in de krant voor het Conservatorium voor Rotterdam, waar ik begon te studeren aan de Havo voor muziek en dans. Daarna ben ik doorgestroomd naar het Conservatorium.
In Rotterdam maakte ik eerst plaatjes voor mezelf, waarvoor ik studio-muzikanten vroeg om mee te spelen en daarna begonnen die muzikanten mij te vragen om hun plaat te produceren. Vervolgens is het allemaal eigenlijk vanzelf gaan rollen, maar begrijp me niet verkeerd, het was hard werken. In muziek is niets gratis en moet je zeker wel je uren maken.
Hoe ben je toen in Parijs terecht gekomen?
Via mijn samenwerking met de Brusselse studio ICP waar ik veel mee heb gewerkt (voor muziek van o.a. Ellen ten Damme en Kane) werd ik geïntroduceerd aan Franse artiesten zoals Benjamin Biolay. Ik begon met veel verschillende artiesten te werken die in Frankrijk bekend waren maar waar we in Nederland nog nooit van gehoord hadden en mijn werk begon zich geleidelijk naar Frankrijk te verplaatsen. In het begin huurde ik Airbnb’s, maar na een tijdje besloot ik dan toch maar een appartementje te huren in Parijs.
De liefde voor Parijs was er al vanaf het begin maar mijn werk heeft me hier dus geleidelijk heen gebracht. Dat het eerste concert dat ik hier deed in La Cigale (concertzaal, red.) plaatsvond heeft misschien ook wel bijgedragen aan het romantische gevoel dat ik bij Parijs heb. Vorig jaar speelde ik in de Opéra Comique, daar ging de ‘’Pelléas et Mélisande” van Debussy ooit in première en zelfs hier, aan de overkant van waar we nu zitten, in het Theatre de Châtelet, zijn talloze legendarische stukken in première gegaan. Dat vind ik toch wel heel mooi.
En hoe heb je eigenlijk van het AN gehoord?
Via Marcel Albers van Dutch Music Export (lid van het AN), zij organiseerden een evenement op het AN en zo heb ik jullie leren kennen. Het was een inspirerend evenement waarbij respectievelijk Nederlandse en Franse partijen uit de muziekindustrie samenkwamen en ook aandacht werd besteed aan de culturele verschillen in bijvoorbeeld conversatie tussen Fransen en Nederlanders. Na het evenement ben ik langsgekomen en lid geworden, uit interesse, zonder verwachtingen. Het is te gek dat ik jullie mooie ruimte nu al heb mogen gebruiken voor een concert.
Bedankt voor je tijd Reyn, we hopen je snel weer terug te zien op het AN.