Sinds haar afstuderen (1999) heeft beeldend kunstenaar Ingrid Simons een actieve, nationale en internationale beroepspraktijk opgebouwd. Performances, waarin ze verbinding zoekt met en in de natuur, altijd in het zwart gekleed als “vehikel” voor de performance, zijn het startpunt in haar werk.
Gebaseerd op deze performances in de natuur maakt ze abstracte, expressieve en pasteuze olieverfschilderijen, geïnspireerd door haar verbinding met de natuur en de verbinding tussen mens en natuur. Het op locatie onderzoeken en het fysiek ervaren van deze immense, verlaten natuurlijke landschappen en het vertalen hiervan naar werken op groot formaat op papier zijn kenmerkend. Werken in het uiterste zuiden en noorden van Europa, in Portugal en Noorwegen, waar de natuurkrachten nog direct zichtbaar en voelbaar zijn, heeft een grote invloed op haar werk. Simons maakt ook keramiek, grafiek en werk op papier.
De hoofdrolspeler in Simons’ werk is het immense, ongepolijste en niet in te schalen natuurlijke landschap.De sublimiteit van de natuur en de (moeizame) verbinding tussen mens en natuur is een permanente voedingsbron voor de pasteuze en abstracte scapes, die de reflectieve manier tonen waarop Simons zich verhoudt tot de wereld.
Voorbeelden van Ingrid Simons’ werken:
Thematische series vertellend over de veranderende landschappen door klimaatverandering m.b.t. de verbinding van mens en natuur, zoals lichtvervuiling op deze verschillende internationale werklocaties: de “Distortion” serie (Van Gogh A.i.R., 2022) in contrast met de werken over Unescos’ “Dark Sky Reserves”, de “Nebulosa” serie (Obras Foundation, Zuid-Portugal, 2022-24).
De Berlijn serie “Wenn die Nacht zum Tag wird” (Livingstone Projects Berlin), vertellend over lichtvervuiling en de verlaten, stedelijke landschappen beladen met geschiedenis intrigeren en inspireren haar.
Series geïnspireerd door schilders uit het verleden: bv. De “Darknesse seduce me” serie, geïnspireerd door Barthold Jongkind in samenwerking met Museum Jan Cunen in Oss, “Het Licht en het Duister” (2017), “Nachtbloemen” en “De Nachtelijke Heide” (2022) geïnspireerd door Vincent van Gogh tijdens haar werkperiodes bij Van Gogh A.i.R. in Zundert en “Night Rises, Turrells’Partituur”, geïnspireerd door de skyspace van James Turrell (KH Messen, Hardangerfjord, 2019-2023).