Sterren kijken in India, stoepa’s in Birma, de relatie tussen de Stijl en Bauhaus. Pratend met beeldend kunstenares Soizic Stokvis trekt de wereld aan je voorbij en komt alles uiteindelijk samen in de begrippen ruimte, kleur en vorm. ‘Als kind vergaapte ik me aan de illustraties in de Encyclopedie Larousse. Ik veranderde de schaal, tekende ze in het groot na.’ Tot 26 maart kun je de expositie ‘Urban Geo’ van Soizic Stokvis bezoeken in Galerie Fernand Leger in Ivry-sur-Seine.
De naam Soizic Stokvis prikkelt de verbeelding, waar kom je vandaan?
‘Mijn vader was Nederlands, mijn moeder komt uit Frankrijk. Soizic is een Bretonse voornaam en betekent kleine Françoise. Tot mijn twaalfde woonden we in Nederland, niet ver van Den Haag. Ik koester de herinneringen aan die tijd, zoals de vrijheid om overal naartoe te fietsen. Autonomie en eigen verantwoordelijkheid, als kind voelde ik beide sterk, kenmerken die volgens mij typisch Nederlands zijn. Net als de wind die door de polder waait en het idee van ruimte en licht in de schilderkunst.’
Na Nederland, waar groeide je op?
‘Eerst in Zwitserland. Ik deed de middelbare school in Lausanne en aansluitend een vertalersopleiding in Genève. Al vroeg wist ik dat ik kunstenaar wilde worden, maar ik wist niet precies hoe en nam een omweg. Ik was erop gebrand te weten hoe de wereld in elkaar stak en wilde talen leren. Na de vertalersopleiding volgde ik een studie internationale betrekkingen aan Sciences Po in Parijs. Toen brak het moment van de waarheid aan. Ik deed toelating tot de kunstacademie en werd toegelaten. Sindsdien is kunst mijn taal, mijn vorm.
Je werk is abstract, typografisch bijna, is dat altijd zo geweest?
‘In het begin werkte ik figuratief, maar geleidelijk aan werd ik naar de abstractie toe getrokken.’ Soizic lacht. ‘Dat zijn vast mijn Nederlandse wortels, de kracht van de polder met z’n verticale en horizontale lijnen. Ik maakte al snel muurschilderingen. Mijn eerste grote opdrachten waren voor een kapel en kasteel in Bretagne en later ook voor een museum in Seoul. In de Zuid-Koreaanse hoofdstad realiseerde ik met een team in vijf dagen een reeks wandschilderingen in een ruimte van eenendertig meter lang en negen meter hoog. Een uitdaging van jewelste. Malevich en de mystiek van taal waren mijn inspiratiebronnen. Ik plaatste tekens in een volgorde waaruit je kon opmaken dat het zinnen waren, maar die je niet kon begrijpen. Wat is de betekenis van taal? Wat zijn tekens? Hoe interpreteren we deze? Vragen die me mateloos boeien.
Is die fascinatie ook de rode draad van je expositie nu in Ivry sur Seine?
‘Ja, in zekere zin wel. Twee jaar geleden maakte ik al een abstracte schildering in zwart, geel, wit en oranje op de pilaren voor het gebouw. Nu heb ik binnen met de hele ruimte gewerkt, met de muren, het licht, tot en met de luchtrooster in de wand aan toe. Tekens van kleur waarin je kunt verdwijnen en objecten van plastic die iets van de muur afhangen en waarop het licht van de galerie een eigen spel speelt. Ik hou ervan om met schaal te experimenteren, iets groot op te blazen of juist heel klein te maken. In ruimte, kleur en vorm vertel ik mijn verhaal over de omgeving, over de wereld om me heen.’
Gaan we binnenkort een expositie of muurschildering van je zien in het Atelier Néerlandais?
‘Wie weet. Ik vind het leuk om mensen met verschillende interesses en achtergronden te ontmoeten. Ik voel me Nederlandse, net zo goed als Française en Zwitserse. Die ontmoeting van culturen tref ik ook bij het Atelier Néerlandais. Het zou eigenlijk normaal moeten zijn, maar is in de praktijk toch wel bijzonder.’
Expositie ‘Urban Geo’ van Soizic Stokvis, te zien t/m 26 maart in Galerie Fernand Léger, 93 avenue Georges Gosnat, 94200 Ivry-sur-Seine, gratis entree, van dinsdag tot zaterdag van 14.00 uur tot 19.00 uur. Metro: Mairie d’Ivry, lijn 7.